“Seni özlüyorum..
Ne dersen de, istersen hiçbir şey deme ama yanlış anlama.
Ben sadece seni çok özlüyorum…”Hiçbir şey dememe hakkını kullandın sadece. Bir cevap beklerdi yürek. Özlemini dindirirdi cevaplar. Daha da yaktı canını, neden böyle yaptım diye.

Özlüyorum…
Keşke özlenmese.
Ama elde değil tüm bunlar.
Engel olunabilse keşke.
Gidiyorum dendiğinde gidilmeseydi, her aramak istendiğinde ısrarla aransaydı…
Bir köşede sessizce gidişini izlemek…
Ve sadece özlemek…

Ve sen, hiçbir şey dememe hakkını kullandın…
Hiçbir şey demeden yaşamaya devam ettin..
Oysa bir cevap beklerdi yürek…

Seni özlüyorum, sen ne dersen de….